एकटेच शब्द माझे

एकटेच शब्द हे माझे सोबतीला सूर नाही डोळ्यांत दाटले अश्रू पण आसवांचा पूर नाहि हाच आहे तो किनारा येथेच झाली होती भेट आमुची अन् संपली जेथेच कहाणी तोही पत्थर आज दूर नाहि तू जिथे असशील तेथे पौर्णिमेचा चंद्र सदा नांदो आंधळ्या माझ्या नभाला मात्र चांदण्यांचा नूर नाहीच ही मेजवानी चालली माझाच केला घात त्यांनी पंगतीला यावे अन बसावे मी एव्हढा हि काही मजबूर नाहिच रात्र त्यांची नेहमीच झिंगलेली पण आत्मे मात्र अस्थिर शांत आहे झोप माझी अंतरी काहीच काहूर नाही…..